با اینکه اوضاع من البته بغیر از حالِ کسب و کارم، نسبت به قبل از قرنطینه تغییر نکرده و همان دخترِ ساکن در خانه ماندهٔ پر از خیال و رؤیا هستم که بوودم، ولی نمیدونم چرا شبا خوابم نمیبره ازونطرف هم صبح زود بلند میشم! اوووه شِت! روزای نزدیکِ سی سالگیم چقد تلخ میگذرن با اخبارِ غم انگیزِ بیماری و عواقبِ تلختر بعدش!